Er is gelukkig veel mogelijk, maar zolang zorginstellingen hun eigen richtlijnen hanteren - vaak enkel gebaseerd op infectiepreventie - ben je als patiënt met een hulphond overgeleverd aan een wirwar aan regels.

Een hulphond geeft vrijheid en zelfstandigheid, maar die houdt helaas soms op bij de deur van een zorginstelling. Afhankelijk van wie je treft, word je wel of niet met een hulphond toegelaten. Bij het ene ziekenhuis kan meer dan bij het andere. Dat blijkt uit een korte rondgang langs verschillende ziekenhuizen. In het Amphia Ziekenhuis in Breda is een hulphond welkom, maar niet in ruimtes voor behandeling en onderzoek, op de Spoedeisende Hulp, de oncologieafdeling en nog een aantal plekken. In het Tergooi Ziekenhuis in Hilversum en het Amsterdam Medisch Centrum zijn hulphonden welkom.

Overgeleverd

Dat er onderling verschil is, komt doordat elk ziekenhuis een eigen richtlijn hanteert voor het toelaten van hulphonden en die is veelal alleen gericht op de mogelijke infectierisico’s. Soms wordt de beslissing om een hulphond toe te laten neergelegd bij de behandelend arts. Als patiënt mag je dan hopen dat de arts een dierenliefhebber is, of begrip heeft voor de situatie. Hanneke Kouwenberg is mond-, kaak- en aangezichtschirurg in het Amphia Ziekenhuis in Breda. ‘Bij ons zijn de hulphonden op de poliklinieken welkom, maar niet in de behandelkamers. Dat is een ziekenhuisbrede richtlijn en daar houden wij ons aan. Als kan worden aangetoond dat de hulphond zonder problemen mee kan in een behandelkamer, heb ik er geen moeite mee. Ik ervaar het zelfs als een voordeel als de hulphond bij zijn baas mag blijven. Kaakchirurgie gaat meestal gepaard met spanning en de hulphond biedt de patiënt wat afleiding.’

Lees verder

Bron: